تثبیت دوربین بدون سه پایه

نیکون امروز به بحث تثبیت دوربین بدون سه پایه پرداخته است. مهم سه پایه اغلب انعطاف پذیری خود را محدود می کنند. من خودم به ندرت از سه پایه استفاده می کنم. اگر چه من پایداری بیشتری را که سه پایه ارائه می دهد تحسین می کنم ، با وجود سه پایه ، نمی توانم به راحتی تصاویر را ترکیب کنم. من ترجیح می دهم توانایی به سرعت از یک ترکیب به دیگری تغییر دهید. من هم دوست دارم گرفتن عکس از زاویه که در آن سه پایه می توانید آنها را پوشش نمی دهد. از این رو, من یک مقدار زیادی از تجربه در عکاسی با نگه داشتن دوربین در دست دارم.

در این مقاله، من به روش های مختلف که در آن شما می توانید عکس ها را بدون سه پایه را مورد بحث, در حالی که هنوز گرفتن تصاویر روشن و تیز. من به شما نشان خواهم داد که چگونه با کار بسیار کمی می توانید عکاسی را با نگه داشتن دوربین در دست خود بهبود دهید. با استفاده از یک سه پایه احتمال ارتعاشات دوربین در هنگام عکسبرداری را کاهش می دهد.

تکیه دادن :

پیش از شروع عکاسی صنعتی اگر سه پایه همراه ندارید از دیوار، درخت یا هر وسیله محکم برای تکیه دادن استفاده کنید. مقدار ایزوی دوربین را افزایش بدهید تا امکان استفاده از سرعت شاتر بالاتر وجود داشته باشد. انتخاب سرعت شاتر مناسب با طول لنز دوربین ارتباط مستقیم دارد. به عنوان مثال برای لنزی با فاصله کانونی ۲۰۰، سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه می تواند انتخاب مناسبی باشد.

ایستادن صحیح :

قبل از اینکه شما شروع به عکاسی کنید. بستن آرنج به بدن و یک دست در کنار دوربین. نگاهی از سوی دیگر در زیر لنز برای جلوگیری از لرزش دوربین. توجه داشته باشید که دوربین در دست شما است به طوری که شما به راحتی می توانید دکمه شاتر را فشار دهید.

بدن خود را در برابر یک شیء محکم و ثابت کنید

من با ساده ترین توصیه برای عکاسی با نگه داشتن دوربین در دست من شروع, که یک سه پایه انسان می شود! منظورم اینه که تو باید دنبال درست کردن بدنت و دستات در مقابل یه شیء باشی متوجه شدم که زمین یک انتخاب عالی است

بنابراین ، هنگامی که من با دوربین در دست من شلیک, من اغلب به پایین به طبقه. من روی شکم دراز کشیدم و آرنجم را به کف فشار دادم. در این مورد ، تقریبا می توانم اطمینان حاصل کنم که تصاویری که می گیرم تیز می شوند.

 پیچاندن بند دوربین به دور دست :

 پیش از عکس برداری بند دوربین را به دور دست خودتان بپیچید. با استفاده از این تکنیک دوربین به شما نزدیک می شود و احتمال زمین خوردن دوربین بسیار کاهش پیدا می کند. حتی می توانید بند دوربین را به گردن خودتان نیز بیندازید. در این حالت قسمت Visor دوربین را به طرف صورت خودتان قرار بدهید تا دوربین لرزش کمتری داشته باشد.

اگر نمی خواهید روی شکم خود پایین بیایید، اشکالی ندارد. می توانید چند وضعیت دیگر را نیز امتحان کنید.

به عنوان مثال، می توانید زانو بزنید و آرنج های خود را روی زانوهایتان بگذارید. یا می توانید آرنج های خود را داخل بدن خود خم کنید.

همچنین می توانید اشیاء دیگری نیز برای ثابت کردن بدن خود در برابر آنها پیدا کنید. من گاهی اوقات هنگام عکاسی از گل ها، از سنگ های بزرگ یا تنه درخت های افتاده استفاده می کنم. اگر خلاقیت به خرج دهید نتایج خوبی خواهید گرفت.

تثبیت کننده توکار:

آیا دوربین یا لنز شما دارای تکنولوژی تثبیت کننده تصویر (image stabilization) است؟ اگر اینطور است، آن را روشن کنید! تکنولوژی تثبیت کننده تصویر توسط تولیدکنندگان دوربین های هوشمند ساخته شده است. این تکنولوژی با استفاده از تثبیت کننده تصویر لرزش دوربین را کاهش می دهد (یا از بین می برد).

تکنولوژی تثبیت کننده تصویر معمولا در یکی از این دو روش کار می کند. اگر آن را در داخل دوربین است, سنسور جسمی حرکت خواهد کرد برای مقابله با هر گونه لرزش از دوربین. اگر در لنز یک عنصر نوری داخل لنز حرکت می کند. صرف نظر از آن، نکته مهم این است: تکنولوژی تثبیت کننده تصویر کمک می کند تا لرزش دوربین به حداقل رسیده یا از بین برود.

عیب تکنولوژی تثبیت کننده تصویر این است که گران قیمت است. فقط برخی از دوربین ها و لنزها آن را دارند، که معمولا گران تر هستند. با این حال، برای آن دسته از ما که عکاسی با سه پایه را دوست نداریم، تثبیت کننده تصویر سرمایه گذاری ارزشمندی است.

با لنزهای کوتاه تر عکس بگیرید:

یک قانون که اغلب در محافل عکاسی ذکر می شود این است: شما می توانید در سرعت شاتری که عکس فاصله کانونی است (یعنی، فاصله کانونی/۱)، لنز خود را در دست نگه دارید.

این ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما واقعا اینطور نیست. برای پیدا کردن یک سرعت شاتر سریع قابل قبول، فاصله کانونی را در نظر بگیرید و با قرار دادن عدد ۱ در بالای آن، آن را به یک کسر تبدیل کنید.