مثلث نوردهی برای عکاسی بهتر

مثلث نوردهی در عکاسی در واقع مشابه علائم حیاتی برای انسان هست. شما هوا رو در نظر بگیرید. اگر نفس نکشید دوامی نخواهید آورد. مثلث نوردهی هم برای عکاسی مشابه هوا هست. اگر مثلث نوردهی نباشه عکاسی دوامی نمیاره. در اصل تمامی اصل های مهم عکاسی همین “مثلث نوردهی” هست که تفاوت بین یه عکاس و فرد صرفاً صاحب دوربین رو مشخص می کنه.  اما چی باعث میشه مثلث نوردهی برای عکاسی بهتر اینقدر کمک می کند؟برای پاسخ به این سوال با نمایندگی نیکون همراه باشید.

شباهت چشم انسان به دوربین

در واقعه دوربین ها درست همون کاری رو می کنند که چشم انسان می کند همونطور که چشم ما انسان ها یه دوربین بسیار قدرتمند هست.

دوربین ها از سنسور، لنز و دریچه دیافراگم لنز و شاتر تشکیل شده، چشم انسان هم دقیقا مشابه همین است. در واقع سنسور چشم ما دیده نمیشود و پشت قرار داره (درست مثل دوربین) اما شما مردمک که حکم لنز رو دارد به راحتی می بینید. حتما وقت هایی که در آینه به چشم خودتون نگاه می کنید کوچیک و بزرگ شدن دریچه های چشم رو می بینید. این همون دریچه دیافراگم در دوربین هست. شاتر هم همین پلک هایی است که می زنیم. در واقع زمانی که پلک ها روی هم قرار دارند، هیچ نوری به چشم نمی رسد. درست مثل شاتر دوربین که تا زمانی که ما دکمه شاتر رو نزنیم، دریچه شاتر باز نمیشود و پلک نمی زند.

مثال هایی از تناسب مثلث نوردهی

تصور کنید که در ابتدای ظهر که نور شدید آفتاب در محیط وجود داره، قصد دارید از یک سوژه که در زیر آفتاب هست عکاسی کنید. اولین کاری که باید بکنید اینه که ایزو رو در کمترین حالت خودش بذارید تا به سنسور بگید که زیاد به جذب نور حساس نباشد، چون نور خیلی زیاد و تنده است. معمولا حداقل ایزوی اکثر دوربین ها ۱۰۰ هست. در برخی از دوربین ها ممکن هست مقادیر کمتری هم ساپورت می شود.

حالا وقت تنظیم دریچه دیافراگم و سرعت شاتر است. با توجه به مقدار ایزویی که انتخاب کردید باید این دوتا رو هم تنظیم کنید.

چون نور زیادی در محیط وجود دارد ما باید سعی کنیم سرعت شاتر را بالا ببریم تا بتواند پلک بزند و تمام شود. اگر پلک برای مدت طولانی باز بماند هنوز نور زیادی به سنسور وارد می شود که ما نمی خواهیم. بنابراین ما در حال تلاش برای سرعت بخشیدن به شاتر است.

حالا میرسیم به دریچه دیافراگم، این دریچه رو با توجه به هدفمون می تونیم تنظیم کنیم. اگر قصد داشته باشیم عمق میدان رو کم یا زیاد کنیم باید دریچه رو به همون میزان کم یا زیاد کنیم. توضیح عمق میدان را در مقاله ی دیگری برای شما مورد برسی قرار داده ایم، اما در این مثال مساله اینه که چون نور زیادی داریم، بازهم ناچاریم دریچه دیافراگم رو تا جایی که لازمه کوچیک و تنگش کنیم.

به این ترتیب نور زیادی که توی محیط است، با اجازه شاتر که خیلی سریع پلک میزند فوری و به مقدار اندک میره و میرسه به دیافراگم و دیافراگم هم نامردی می کنه و جلوی یه مقدار نور رو هم دم در میگیره و بقیه شو میفرسته سمت سنسور. حالا سنسور هم که قبلا بهش گفتیم زیاد حساس نشو، حساس نمیشه و هر نوری که بهش رسیده رو میگیره و پردازش می کنه و ما تصویر نهایی رو میبینیم.

حالا اگر تصویر خوب نشده باشه باید این تناسب هارو تغییر بدیم. یعنی مقادیر این سه فاکتور رو به قدری با آزمون و خطا کم و زیاد کنیم که عکسمون عالی بشه.

البته این را نیز فراموش نکنید که دوربین های DSLR یه مواردی دارد به نام تقدم دیافراگم یا تقدم سرعت شاتر.

تقدم دیافراگم چیست؟

با تقدم دیافراگم به دوربین می گوییم که دیافراگم رو X در نظر بگیر و شاتر رو اتوماتیک به هر میزانی که دوست داری تنظیم کن به طوری که عکس ما خوب از آب در بیاد. در واقع بهش میگیم که فقط سرعت شاتر رو خودت تنظیم کن.

تقدم سرعت شاتر چیست؟

با تقدم سرعت شاتر به دوربین می گوییم که سرعت شاتر رو Y در نظر بگیر و دیافراگم رو اتوماتیک به هر میزانی که دوست داری تنظیم کن به طوری که عکس ما خوب از آب در بیاد. در واقع بهش میگیم که فقط دریچه دیافراگم رو خودت تنظیم کن.